Wprowadzenie nowego kota do domu to dla wielu opiekunów moment pełen emocji, ale też stresu. Jeśli masz już jednego kota, proces musi być jeszcze bardziej przemyślany. Nie wystarczy „wypuścić i niech się dogadują”. Prawidłowa socjalizacja pozwala uniknąć stresu, agresji i niechcianych zachowań – i zbudować relację między kotami na lata.

Nowy kot potrzebuje czasu, by poczuć się bezpiecznie. Na początku powinien przebywać w osobnym, zamykanym pomieszczeniu. Tam musi mieć kuwetę, jedzenie, wodę, kryjówkę i zabawki.
W ciągu pierwszych dni nie naciskaj na kontakt fizyczny – pozwól mu samemu decydować, kiedy wyjdzie z transportera czy schronienia. Im większe poczucie kontroli ma kot, tym łatwiej zaakceptuje nowe otoczenie.

Izolacja to nie kara, a bezpieczna przestrzeń adaptacyjna. To także moment, by zaobserwować jego stan zdrowia i wykluczyć ewentualne choroby zakaźne przed kontaktem z rezydentem.

Zanim koty się zobaczą, powinny poznać się poprzez zapach – to kluczowy element komunikacji kotów.
Zamieniaj ich kocyki, poduszki, a nawet miseczki – dzięki temu oba koty zaczną kojarzyć nowy zapach z czymś neutralnym lub przyjemnym.
Można też delikatnie głaskać oba koty tą samą ręką, by „mieszać” zapachy. Reakcja kota na zapach innego (np. syczenie, węszenie, ignorowanie) mówi wiele o gotowości do kolejnych etapów.

Kiedy nowy kot czuje się pewnie w swoim pokoju i reakcje na zapachy są spokojne, czas na kontakt wzrokowy bez fizycznego dostępu.
Możesz użyć siatki, kratki lub lekko uchylonych drzwi. Obserwuj reakcje: jeśli koty warczą lub syczą, to znak, że potrzebują więcej czasu.
Nie przyspieszaj tego etapu. Lepsze jest 5 dni spokojnych kontaktów niż jedna awantura, która cofa całą pracę o tygodnie.

Dobrym sposobem na budowanie pozytywnych skojarzeń jest podawanie posiłków po dwóch stronach drzwi lub barierki.
Jeśli koty zaczną kojarzyć zapach i obecność drugiego z jedzeniem, wzrośnie ich akceptacja.
Z czasem możesz zmniejszać dystans między miskami – ale tylko jeśli widzisz, że zwierzęta są spokojne i skoncentrowane na jedzeniu.

Gdy poprzednie etapy przebiegły bez agresji, można zacząć wypuszczać koty na wspólną przestrzeń – ale zawsze pod nadzorem.
Nie zostawiaj ich samych, nie dopuszczaj do gonitw ani konfrontacji. Początkowo spotkania powinny być krótkie i przerywane, jeśli którykolwiek kot staje się zbyt pobudzony.

Kocie interakcje rozwijają się powoli. Nawet jeśli na początku unikają się lub ignorują – to bardzo dobry znak. Znaczy, że uczą się siebie nawzajem i nie postrzegają się jako zagrożenie.

Kiedy koty zaakceptują swoją obecność, zacznij budować wspólne pozytywne rytuały: karmienie, zabawa w tej samej przestrzeni, drapanie się na sąsiednich drapakach.
Zabawa wędką może być świetnym sposobem na przełamanie napięcia. Oba koty angażują się w ruch, ale nie muszą jeszcze wchodzić w bezpośrednią interakcję.

Zadbaj też o osobne zasoby: miski, kuwety, legowiska – to ważne, by koty nie czuły rywalizacji o przestrzeń.

Jeśli widzisz takie zachowania, warto zatrzymać proces i wrócić o krok wcześniej:
– Długie wpatrywanie się
– Syczenie, warczenie, „zamykanie” drugiego kota w pomieszczeniu
– Agresja przy kuwecie, drapaku czy misce
Nie karz kotów! Reakcja powinna być spokojna – rozdzielenie, powrót do zapachów, więcej czasu.

Każdy etap może zająć kilka dni lub kilka tygodni. Czas to kluczowy czynnik – pozwól kotom wyznaczyć własne tempo.