Depresja jest definiowana jako przewlekły stan emocjonalny, charakteryzujący się uczuciem smutku, beznadziejności, utratą zainteresowania codziennymi aktywnościami, zmniejszeniem energii oraz problemami z koncentracją. Towarzyszyć mogą jej również objawy somatyczne, takie jak zaburzenia snu czy apetytu. Diagnoza depresji opiera się na określonych kryteriach diagnostycznych, takich jak DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) lub ICD-10 (International Classification of Diseases).
Badania nad depresją u ludzi wskazują na złożoną interakcję między czynnikami genetycznymi, neurochemicznymi, hormonalnymi i środowiskowymi. Neurotransmitery, takie jak serotonina, noradrenalina i dopamina, odgrywają kluczową rolę w regulacji nastroju. Również struktury mózgu, takie jak hipokamp, kora przedczołowa oraz ciało migdałowate, są zaangażowane w procesy emocjonalne.
W badaniach nad depresją u zwierząt stosuje się różnorodne modele i metody badawcze. Modele te mają na celu replikację objawów depresji obserwowanych u ludzi i są używane do badania mechanizmów biologicznych oraz testowania nowych metod leczenia.