10 błędów na spacerach, które psują zachowanie psa
🐕 Regulacja emocji i napięcia
🌿 Zaspokajanie potrzeb i eksploracja
🤝 Budowanie relacji z opiekunem
Zobaczysz, jak tempo spaceru, początek wyjścia, długość, węszenie, sprzęt, kontakty z innymi psami, przerwy i sposób zakończenia wpływają na zachowanie psa w domu i na zewnątrz. To praktyczna, ekspercka baza wiedzy, dzięki której zrozumiesz, że „trudny spacer” rzadko jest winą psa – dużo częściej wynikiem naszych nawyków.
Zbyt szybkie tempo spaceru – pies nie ma szans się wyciszyć
Dla psa spacer nie jest jednak marszem treningowym. To przede wszystkim czas analizy zapachów i przetwarzania bodźców. Jeżeli tempo jest za wysokie, mózg psa cały czas pracuje w trybie „akcja–reakcja”, a układ nerwowy nie ma chwili na zejście z pobudzenia.
- zaczyna ciągnąć, bo próbuje jednocześnie iść i węszyć
- jest bardziej reaktywny – szybciej szczeka, szybciej „wybucha”
- po spacerze nie odpoczywa, tylko dalej „chodzi po ścianach”
- w domu częściej pojawia się nadpobudliwość, skakanie, gryzienie, trudność z zaśnięciem
Jak to zmienić:
Świadomie zwolnij. Daj psu czas na zatrzymanie się i dokładne obwąchanie trawnika, krzaka, słupka. Włącz do spaceru fragmenty bardzo wolnego chodzenia, wręcz „snucia się”. To wtedy pies reguluje emocje – nie wtedy, kiedy biegnie za Tobą.Jak to robimy w Alvis:
Nasi opiekunowie zawsze dostosowują tempo do psa, nie odwrotnie. Jeśli pies potrzebuje 10 minut, by powąchać jeden krzak – to dostaje te 10 minut. W raporcie po spacerze właściciel widzi, czy pies węszył, jak reagował, jak wyglądało tempo spaceru.
tempo zawsze dostosowane do psa
czas na węszenie, zatrzymanie i regulację napięcia
jeden opiekun = pełna uwaga
raport po każdym spacerze z opisem zachowania
Ile kosztuje spacer?
Spacer zapoznawczy kosztuje 28 zł.
Brak struktury na początku spaceru – start od razu na wysokich obrotach
Większość spacerów zaczyna się od chaosu: pies kręci się przy drzwiach, skacze, ciągnie do wyjścia, a opiekun w pośpiechu zakłada smycz, łapie klucze i „po prostu wychodzi”.
Problem w tym, że pierwsza minuta spaceru ustawia emocje na kolejne kilkadziesiąt. Jeśli pies rusza z mieszkania już nakręcony, to później wszystkie bodźce (psy, ludzie, dźwięki) działają na niego dwa razy mocniej.
Dobra struktura na starcie oznacza:
Zbyt krótkie spacery – pies nie ma gdzie zostawić napięcia
Jeżeli większa część dnia psa polega na czekaniu w mieszkaniu, a jedyne wyjścia to krótkie „obloty”, organizm nie ma kiedy rozładować napięcia ani przefiltrować emocji.
Skutki systematycznie zbyt krótkich spacerów:
- pies ma nadmiar energii, którą wyładowuje w domu– skacząc, szczekając, niszcząc, zaczepiając
- jest bardziej reaktywny na każdy dźwięk czy ruch za oknem
- ma trudność z odpoczynkiem– „nie umie się wyłączyć”
- może mieć zaburzony rytm snuczęste pobudki, czuwanie
- łatwiej się przebodźcowuje nawet na zwykłym spacerze, bo każdy bodziec jest „za mocny”
Ograniczanie węszenia – blokowanie najważniejszej potrzeby na spacerze
Dla psa spacer nie jest jednak marszem treningowym. To przede wszystkim czas analizy zapachów i przetwarzania bodźców. Jeżeli tempo jest za wysokie, mózg psa cały czas pracuje w trybie „akcja–reakcja”, a układ nerwowy nie ma chwili na zejście z pobudzenia.
-
obniża poziom stresu i napięcia - pozwala ułożyć sobie w głowie, co się dzieje w okolicy
- buduje poczucie bezpieczeństwa („wiem, kto tędy chodził i co tu się działo”)
- jest wysiłkiem umysłowym – pies jest zmęczony „od środka”, a nie tylko fizycznie
Taki pies często zaczyna ciągnąć mocniej, reaguje gwałtowniej na inne psy, a w domu bywa niespokojny, mimo że „przecież był na spacerze”.
Daj psu realne prawo do węszenia. W praktyce oznacza to: zatrzymanie się na dłużej przy szczególnie „interesującym” krzaku, pozwolenie na dokładne obwąchanie trawnika, niepopędzanie psa co kilka sekund.
Nieodpowiedni sprzęt – komfort fizyczny ma wpływ na emocje
Typowe problemy:
- Dobrze dobrane szelki
(najczęściej typu guard) 👉
i zwykła, kilkumetrowa smycz to często połowa sukcesu. Pies, który nie czuje bólu ani ciągłego szarpania na szyi, ma większą szansę pozostać spokojny i skupić się na spacerze, a nie na dyskomforcie.
Nadmiar słów – pies gubi się w komunikatach
Psy uczą się głównie przez konsekwencję zachowań i jasne wzorce, a nie przez potok przypadkowych słów.
Zbyt dużo komend i komentarzy powoduje:
Kilka prostych komend (np. „chodź”, „stój”, „zostaw”) używanych konsekwentnie daje psu dużo większy komfort niż nieustanny monolog.
Brak kontroli nad kontaktami z innymi psami
Nie każdy pies chce, żeby obcy pies podbiegł do niego na pełnej prędkości. Nie każdy kontakt „na smyczy” jest dobry. Nie każdy pies musi się z każdym „kumplować”.
Brak kontroli nad kontaktami oznacza:
- pozwalanie psu podbiegać do każdego psa bez pytania drugiego opiekuna
- wchodzenie w mijanki „na styk”, kiedy smycze się plączą, a psy nie mają miejsca na unik
- dopuszczanie do sytuacji, w których jeden pies „wisi” na drugim, a ludzie udają, że „tak się bawią”
Kontrolowany kontakt to taki, w którym patrzysz nie tylko na swojego psa, ale też na drugiego. Jeśli widzisz, że którykolwiek się napina, odwraca głowę, „zamiera” – lepiej spokojnie odejść, niż liczyć, że „jakoś to będzie”.
Napinanie smyczy – wysyłanie psu sygnału „uważaj, jest źle”
Kiedy człowiek widzi innego psa czy bodziec, który go niepokoi, bardzo często odruchowo napina smycz. Pies wyczuwa to natychmiast – i czyta: „coś jest nie tak, trzeba się spiąć”.
Skutek:- pies zaczyna patrzeć „groźniej”, sztywnieje,
- jest bardziej gotowy do reakcji – szczeknięcia, skoku, prób ataku albo ucieczki,
- każdy mijany pies kojarzy mu się z napięciem, jakie płynie po smyczy.
Praca nad luźną smyczą to nie tylko technika, ale też praca nad własnymi emocjami.
Czasem lepiej zwiększyć dystans, przejść na drugą stronę ulicy, zrobić łagodny łuk, niż „trzymać psa krótko” i napinać smycz na widok każdego bodźca. Pies, który czuje, że człowiek radzi sobie spokojnie, sam ma większą szansę zachować spokój.
Brak przerw i wyciszenia – spacer jako niekończąca się fala bodźców
Układ nerwowy potrzebuje krótkich momentów resetu.
Przerwy na spacerze to:
- chwila spokojnego stania lub siedzenia
- czas, kiedy pies może po prostu popatrzeć, powęszyć w jednym miejscu, odetchnąć
- moment, w którym Ty też zwalniasz, nie „ciągniesz” spaceru na siłę
Takie pauzy robią ogromną różnicę. Pies, który ma okazję co kilka minut się zatrzymać, lepiej radzi sobie z kolejnymi bodźcami, łatwiej się wycisza po trudniejszym spotkaniu, rzadziej „wybucha”.
Kończenie spaceru w wysokim pobudzeniu – stres wraca z psem do domu
Jeśli wejście do klatki czy domu następuje tuż po silnym bodźcu – mijance z psem, mocnym szczekaniu, dużym strachu – pies wnosi napięcie prosto do mieszkania. Potem oglądasz „zoomies”, szczekanie na każdy dźwięk, podgryzanie, problemy z uspokojeniem.
Dużo lepiej działa:
zaplanowanie kilku minut spokojnego odcinka przed wejściem do domu
więcej węszenia, mniej mijanek
świadome unikanie mocnych bodźców na sam koniec spaceru
wejście do domu wtedy, gdy pies jest choć trochę wyciszony, a nie „na szczycie emocji”
Dzięki temu pies może po spacerze przejść płynnie w tryb odpoczynku, zamiast przenosić napięcie na domowników, meble i zabawki.
W naszej pracy stawiamy na spacery dopasowane do psa – z dużą ilością węszenia, bez pośpiechu, z kontrolą kontaktów z innymi psami i dbałością o emocje zwierzaka.
Po każdym spacerze właściciel dostaje raport ze zdjęciami i opisem, jak pies się zachowywał, a przy wybranych usługach także zapis trasy w GPS. Dzięki temu dokładnie wiesz, jak wygląda dzień Twojego psa, nawet gdy nie ma Cię w domu.
10 błędów na spacerach, które psują zachowanie psa
Zbyt szybkie tempo, brak struktury, ograniczanie węszenia, źle dobrany sprzęt, przypadkowe kontakty z psami, napięta smycz, brak przerw i kończenie spaceru w stresie sprawiają, że pies staje się coraz bardziej reaktywny, pobudzony i „trudny w obsłudze”.
Dobra wiadomość jest taka, że większość tych błędów można skorygować, zmieniając przede wszystkim swoje nawyki.
Kiedy nauczysz się prowadzić spacer tak, by wspierał układ nerwowy psa, zobaczysz zmianę nie tylko na zewnątrz, ale też w domu: więcej spokoju, lepszy sen, mniej wybuchów i lepszą współpracę.
Świadomy spacer = spokojniejszy pies.